“หึ!ตอนนี้นายก็หนีไปจากผมไม่ได้อีกแล้วนะเท็ตสึยะ”
ร่างสูงยกยิ้มอย่างเหนือกว่าส่งให้แก่ร่างบางที่ทำได้เพียงมองด้วยความว่างเปล่า
คำถามมากมายเกิดขึ้นในใจอย่างช่วยไม่ได้
‘ทำไมละ
ทำไมทั้งที่ได้ทั้งร่างกาย ได้ทั้งหัวใจ ของผมไปแล้ว แล้วยังทิ้งผมไปตอนนั้นแล้วแท้ๆ
นี้มันยังไม่พอหรอ
ยังทำร้ายผมไม่พอใช่ไมครับ อาคาชิคุง คุณยังต้องการอะไรจากผมอีก’
“ปล่อยผม
ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะนะครับ”
เมื่อไม้แข็งไม่ได้ผล
ไม้อ่อนจึงถูกดึงมาใช้
“หึนายอ้อนวอนผมหรอ
ตอนนี้ผมเจอนายอีกครั้งแล้ว อย่างหวังว่าจะหนีจากผมไปไหนได้อีกจะดีกว่า ในเมื่อผมไม่อนุญาติ”
การอ้อนวอนของร่างบางไม่เป็นผล
หนำซ้ำยังเป็นการกระตุ้นความอยากที่มีอยู่แล้วของร่างสูงในเพิ่มขึ้นได้ไม่ยาก
“ปล่อยยผมมม
ฮึก ปล่อยสิ ปล่อย ฮึก”
คุโรโกะพยายามดิ้นหนีออจากการจับกุมของอาคาชิ
แต่แรงที่ต่างกันเกินไป คุโรโกะจึงไม่สามารถหลุดจากการจับกุมนั้นได้
“นายปฎิเสธผมงั้นหรอ
ทั้งที่อยู่กับคนอื่นยังอ่อยเขาอยู่เลย ส่งสัยผมคงต้องเตือนความจำนายว่าใคร’เป็นผัว’นายหน่อยละมั่ง
ใช่ไมเท็ตสึยะ”
ร่างบางชะงักทันที
และสีหน้าที่เปลี่ยนเป็นเรียบเฉย แววตาว่างเปล่าในทันที
Kuroko part
ทั้งที่ตัวคุณเลือกจะทิ้งผมด้วยการนอกใจ
ทำไมกันนะ ผมก็ปล่อยให้คุณเป็นอิสระแล้วนี้
ทำไมไม่กันละ
ผมนอนนิ่งทันทีเมื่ออาคาชิพูดดูถูกผม
นั้นสิผมคงเรียกร้องอะไรไม่ได้สินะ ได้ผมจะให้กายนี้กับเขา แต่ใจที่เจ็บช้ำมานาน
ผมขอเก็บไว้ ปิดมันไว้ไม่ให้ใครได้เข้าถึงอีก
End part
“อ๊ะ....อ๊ะ ..........เจ็บ...........อ๊า”
การขัดขืนหยุดลงแต่ในเวลาไม่นาน เสียงครางหวาน ก็ถูกปล่อยออกมาแทนที่
เมื่อสิ่งแปลกปลอมลุกล้ำเขามา
อาคาชิใช้นิ้วในการเปิดทาง
จากหนึ่งเป็นสอง จากอสองเป็นสาม การขยับภายใต้ช่องที่คับแคบเป็นไปอย่างยากลำบาก
เมื่อใต้ร่างเกร็งตัว
“นายอย่าเกร็งสิ
เท็ตสึยะ” การพูดของอาคาชิทำให้ร่างบางอ่อนลงได้ไม่อยาก เมื่อการเตรียมพร้อมเสร็จสิ้น
อาคาชิดึงนิ้วของตนออกก่อนจะนำความเป็นชายเข้าแทนที
“อ้ะ
อ๊าก
ฮึก”
คุโรโกะเริ่มเกร็งตัวทันทีเมื่อสิ่งแปลกปลอมที่ใหญ่กว่า
เข้ามา
“อา เท็ตสึยะ
อย่าเกร็งสิ อา มันแน่นนะ “ ร่างสูงสอดใส่เพียงครึ่งเท่านั้น ความคับแน่น
เกือบทำให้เขาแทบบ้า!
“อ๊ะ เจ็บ
เจ็บ
อะ......เอา..ออกไป
อ๊า” แม้สิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาจะสร้างความเจ็บปวดมากมาย แต่ในทางกลับกันมันก็สร้างความเสียวสานได้ไม่อยาก
ร่างสูงจับเอวบางให้ตั้งขึ้น
เพื่อความสะดวก และเริ่มขยับเข้าออกอีกครั้ง
สวบ
“อึก .....อ๊า
อ๊า”
สวบ
ความเร็วเพิ่มขึ้นตามแรงอารมณ์
มือที่เริ่มอยู่ไม่สุข ขย้ำบั่นท้ายไม่หยุด
“อ๊า อืม
อืม
อาคาชิก้มจูบ
ลุกล้ำควานหาความหวาน อย่างไม่รู้จักพอก่อนจะผละออกอย่างอ่อยอิง
เมื่อเห็นว่าร่างบางเริ่มขาดอากาศ
อาคาชิกระแทกอีกสองสามที
ก่อนจะปล่อยน้ำรัก ที่ช่องทางด้านหลัง
“พอใจแล้วใช่....ไมครับ
ปะ
ปล่อยผมไปนะครับ”
“หึ!ผมว่า นายยังไม่เข้าใจสินะ สถานะที่ ‘ผัว’อย่างผมย้ำให้นาย
นายยังคิดหนีอีกหรอ ได้ งั้นผมจะย้ำมันจนนายไม่คิดที่จะหนีไปจากผมอีกแน่เท็ตสึยะ!!”
“ไม่
อ๊า!!”
ความโหดร้ายยังคงดำเนินต่อไป...
“นกน้อยในกรงทอง
ที่คิดหนีต้องเด็ดปีกทิ้ง”
“นายเป็นของผมคนเดียว
เท็ตสึยะ”
